تاثیر تمرین ویبریشن(wbv)بر آمادگی جسمانی مرتبط با سلامتی دختران دانشجوی ورزشکار و غیر ورزشکار

هدف از انجام این پژوهش تعیین تاثیر تمرین و ویبریشن (wbv) بر عوامل آمادگی جسمانی دختران دانشجوی فعال و غیر فعال بود. روش تحقیق :40 دانشجوی(20فعال و 20 غیرفعال) با میانگین سنی 53/1±62/21، قد 54/5±33/165، وزن 55/5±36/59و bmi 42/±33/21 به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. گروه فعال و غیرفعال هر کدام به صورت تصادفی به دو گروه مساوی تجربی(10=n)تقسیم شدند. برنامه تمرین wbv شامل سه هفته (3جلسه در هفته) بود که جلسات با 5 وهله یک دقیقه ای ( یک دقیقه تمرین wbv و یک دقیقه استراحت) آغاز و تا 8 وهله افزایش پیدا کرد. شدت این تمرین با فرکانس 40 هرتز و دامنه 10میلی متر تنظیم گردید. به منظور بررسی تاثیر تمرین wbv، 3 آزمون قدرت بیشینه اندام پایین تنه،استقامت عضلانی(پرش به طرفین)و انعطاف پذیری (خمش به سمت پایین)در ابتدا و پس از سه هفته تمرین انجام شد. داده های بدست آمده با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی anova، آزمون t همبسته و آزمون t مستقل تجزیه و تحلیل شد و نتایج پژوهش نشان داد که سه هفته تمرین ویبریشن تاثیر معنی داری بر قدرت دانشجویان فعال و غیر فعال ( به ترتیب 001/0-pو 006/0-p) استقامت عضلانی (به ترتیب029/0-p و 03/0-p) و انعطاف عضلات پایین تنه ( به ترتیب02/0-p و 02/0-p) داشته است و در گروه های کنترل فعال و غیرفعال هیچ تغییر معنی داری در عوامل مورد مطالعه حاصل نشد. بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان گفت که تمرین ویبریشن بر بهبود قدرت، انعطاف پذیری و استقامت عضلاتی دختران فعال و غیرفعال موثر است.